ထို တစံုတရာႏွင့္အတူ အၾကိမ္ၾကိမ္ေသဆံုးေနခဲ့ၿပီးေသာ
နံနက္ခင္းတစ္ခုရဲ႕ ေရႊေနၿခည္ဟာ
၀င္း၀ါစိုေဖ်ာ့လို႔ ... ဦးေမာ့လက္ၿဖာေနတယ္
အဘယ္သို႔ေသာ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးၿဖင့္
သစ္လြင္ေတာက္ပေနရပါသလဲ ဖဲၾကိဳး၀ါ
နင္ၿမင္ေနရတဲ့ ... လြင္ၿပင္မွာ
ကႏၧာရတို႔ အတိၿပီးေသာ .. အထီးက်န္မႈမ်ားသာရွိတယ္
ေသာၾကာညေနရဲ႕ ၆ နာရီဟာလည္း
တေစၧရထားတို႔ခိုလႈံမယ့္
ရင္ခြင္ဘူတာရံုပ်က္တစ္ခုလို...
ေၿခာက္ၿခားဖြယ္အတိၿပီးေသာ အာရံုကိုဖန္ဆင္းလွ်က္
..........................................
အို... အဘယ္နတ္ဘုရားထံ
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းငံု႔ေတာင္းခံရမလဲ
ပိုင္ဆိုင္မရႏုိင္ေတာ့ေသာ (ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိေတာ့ေသာ)
ထိုသို႔ေသာ တစံုတရာမ်ားအား
မေတြ႔ဆံုႏိုင္ခင္ကပင္..ေပ်ာက္ရွေနခဲ့ရ
မိုးတစိမ့္စိမ့္ရြာေသာ ေဆာင္းဦးေပါက္သည္လည္းေကာင္း
သူမဖန္ဆင္းေသာ ကၾကိဳးကကြက္သည္လည္းေကာင္း
အႏုပညာဆန္ေသာ ကဗ်ာတို႔သည္ လည္းေကာင္း
ကၽြန္ေတာ္ရင္မဆိုင္ရဲေသာ သူမ မ်က္၀န္းတို႔သည္လည္းေကာင္း
ေလယူရာယိမ္းတတ္ေသာ ပစၥဳပၸန္တရားတို႔သည္လည္းေကာင္း
အခ်ိန္လြန္မွ... နက္သထက္နက္ခဲ့ရ
ေနာင္တဆိုတာ ငါ့ရာဇ၀င္မွာမရွိဘူးခ်စ္သူ
တစ္ခ်ိန္ေတာ့နင္သိလာမွာပါ
အရာရာကို စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ရၿခင္းကိုလည္း
ငါက ..မုန္းတယ္
...........................
ခ်စ္ေသာ...ဖဲၾကိဳး၀ါေရ
သူမဆံေကသာထက္..၀င္း၀ါရံုေလးခ်ည္ေႏွာင္ေပးပါ
လြင့္လူး၀ဲခါေနတဲ့ ဆံႏြယ္ခတ္ကေလးေတြၾကား
ကၽြန္ေတာ့္ အရွိတရားမ်ား
သိမ္း၀ွက္...ၿမွဳပ္ႏွံထားခ်င္ရဲ႕
အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ်
တစတစ ပိုသိလာခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းဟာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေဖာ္ၿပဖို႔ရာေတာ့ မစြမ္းသာခဲ့ဘူး
လႈိုင္းတို႔သယ္ေဆာင္ရာေနာက္လိုက္ပါမယ့္ ေလွငယ္လို
ကိုယ့္မာနကိုယ္ခ်ိဳး ရိုးရိုးပဲေလွာ္ခတ္ခ်င္ခဲ့သူပါ
ေက်းဇူးၿပဳ၍ .. ငါ့ကို မသနားပါနဲ႔
နင္ေပးခဲ့တဲ့ တစံုတရာနဲ႔တင္
ငါက... အၾကိမ္ၾကိမ္ေသခဲ့ၿပီးသားေကာင္ပါကြယ္
လြမ္းေနခြင္
ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔
1 comments:
" အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ်
တစတစ ပိုသိလာခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းဟာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေဖာ္ၿပဖို႔ရာေတာ့ မစြမ္းသာခဲ့ဘူး......."
အရမ္းကိုထိမိတဲ့စကားလံုးေလးပါ.. အားေပးသြားပါတယ္။
Post a Comment