မစိတ္ပုတ္သုိ႔...

                                  ( ၁ )

                   ႏွလုံးသားကုိ ေရစုိအ၀တ္တစ္ထည္လုိ ညွစ္ညွစ္ၿပီး
                   ဒီကဗ်ာကုိ မင္းအတြက္ ေရးခဲ့တယ္ ...မစိတ္ပုတ္
                  တိမ္ပု၀ါပါးေလးတစ္လႊာ
                   ျမက္ဖ်ားထိပ္က ခုိတဲြက်ေနေသာ ႏွင္းပြင့္တစ္စက္
                   ဂြမ္းစေလးတစ္စ
                   ဒါေတြအားလုံးဟာ မင္းရဲ႕အလကၤာအပုိင္းအစေတြပါပဲ
                   ၀င္သက္ ၊ ထြက္သက္
                   အုိး...တစ္ခ်က္ရႈိက္တယ္ ( ေလနဲ႔အတူမင္းနာမည္ ရႈသြင္းတယ္ )
                   ထြက္သက္ကုိ ရႈထုတ္တယ္
                   မင္းအေငြ႕အသက္ေတြကုိ မစြန္႔ပစ္ရက္လုိ႔ ေသြးေၾကာထဲေမာင္းႏွင္မိသူ
                   အဲဒီ့လူဟာလည္း ကုိယ္ပါပဲ 
                   တခုတ္တရ မက္ေမာမိတာ မင္းရဲ႕အေငြ႕ေလးတင္ပါ
                    အေငြ႕ေလးတင္ပဲ ..( အေငြ႕တင္ပဲမုိ႔  )
                   ကိုယ့္ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး မ်က္ရည္ေတြဟာ စို႔စုိ႔ပုိ႔ပုိ႔
                    မုိ႔ေမာက္လုိ႔ ႏွင္းေတြလုိေၾကြ
                    အုိ...မစိတ္ပုတ္ေရ  ..အလြမ္းတစ္ပုိင္း လူတစ္ပုိင္းနဲ႔တမ္းတမိေပါ့        ၊၊

                                       ( ၂ )

                     အလြမ္းထဲတြင္ အခ်စ္ရွိေၾကာင္းရွာေဖြေတြ႕ရွိရ
                     ေန႔ေတြ တမ္းတျမဴေတြနဲ႔ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴလုိ႔
                     ညေတြဟာ လဲြေခ်ာ္အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ပိန္းပိန္းထေအာင္နက္လုိ႔
                     မစိတ္ပုတ္ ကုိ အိပ္မက္ထဲမွာ ရွာတယ္ 
                     မစိတ္ပုတ္နဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာေတြ႕တယ္
                     ( ဒါပါပဲ )
                     တကယ့္ကုိ ဒီေလာက္ပါပဲကြယ္   
                     ၾကယ္ေတြကုိ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ေခၚေခၚၾကည့္တယ္
                    “ မစိတ္ပုတ္ ... မစိတ္ပုတ္ ”
                     သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွခုတ္ထြင္ပစ္လုိ႔မရတဲ့သစ္ပင္ကဲြ႕
                     ပါးလ်လ် ရွထက္ထက္ ဓားတစ္လက္လည္း ျဖစ္ရဲ႕
                     မစိတ္ပုတ္ေရ .....
                     စိတ္ကုိစိတ္က ျပန္သတ္ေနေတာ့ အခါခါေသရေပါ့

                                       ( ၃ )

                      အလြမ္းေတြၿခဳံၿပီးအိပ္စက္ေနသူ
                      ႏွလုံးသားဟာ တျဖည္းျဖည္းက်ဳံ႕လာ
                      အိပ္မက္ေတြမွာ  လမပါဘူး ၊ ၾကယ္မပါဘူး
                      မင္းတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕အလင္းေတြနဲ႔ တစ္ညလုံးလင္းလင္းေနခဲ့

                                       ( ၄ )

                        အသည္းကဲြသီခ်င္းလြမ္းလြမ္းေမာေမာေတြ
                        တရံေရာအခါက လို႕အစခ်ီေလေသာပုံျပင္ပ်က္မ်ား
                         ႏွလုံးသားကမ္းပါးျဖတ္တုိက္သြားတဲ့အခါ လြမ္းစရာ..လြမ္းစရာ
                        တကယ့္ကုိ လြမ္းစရာပါ... မစိတ္ပုတ္
                        ႏွလုံးသားဆုိတာ ဖန္ခြက္တစ္လုံးလုိကဲြဖုိ႔မဟုတ္
                        ဖန္ခြက္တစ္လုံးလုိ ရင္ခုန္သံခ်ဳိခ်ဳိေတြထည့္ေသာက္သုံးဖုိ႔သာ
                        (ယုံခ်င္ယုံ ၊ မယုံခ်င္ေနပါ )
                         အခ်စ္ဆုိတာ ေကာေနတဲ့ျမစ္တစ္စင္းကုိေတာင္
                         ေရစီးဆင္းေအာင္ ဖန္ဆင္းပစ္ႏုိင္စြမ္းရွိရဲ႕
                         ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ...
                         ေဟာဟုိး....မွာ ျမင္ၾကည့္စမ္း
                         အခ်စ္ေတာအုပ္   ၊ အခ်စ္သစ္ပင္
                         အခ်စ္ပင္လယ္ ၊ အခ်စ္ေကာင္းကင္ အခ်စ္တိမ္လႊာ
                         ဒါဆုိ ကုိယ္တုိ႔ကမာၻဟာ ေပ်ာ္စရာ
                         အို..တကယ့္ကုိေပ်ာ္စရာပါကြယ္      ၊၊

                                       ( ၅ )

                          အခုေတာ့...
                          အိပ္မက္ေသေတြဟာ ရင္ဘတ္ကုိနင္းလုိ႔
                          အခ်စ္ဆုိတာ အပ်ဳိေဘာ္ေတာင္၀င္ခြင့္မရတဲ့အျဖစ္
                          မထားဘဲက်န္ရစ္ေလေသာ
                          အုိ....အလြမ္းေတာမွာ ေသေသလုပါေပါ့
                           မစိတ္ပုတ္ရယ္
                           ႏွလုံးသားဆုိတာ လွပစြာလြမ္းတတ္ခဲ့ၿပီ      ၊၊

                                                                          ေမာင္ေရခ်မ္း