အဲဒီတစ္ေန႔က..ေန၀င္ခ်ိန္ေစာသြားခဲ့တယ္
အဲဒီတစ္ေန႔က...
မႈန္မႈိုင္းေ၀သီေနပံုမ်ားေၿပာပါတယ္
စိတ္တံခါးကို ဖ်က္ကနဲဖြင့္တဲ့ခဏ
အလင္းတန္းတခ်ိဳ႕က ၿဖာကနဲစီးက်လာတယ္
ေသြးစက္ေတြလား
မ်က္ရည္စေတြလား
ခံႏိုင္ရည္တစြန္းတစနဲ႔
သိမ္းထုပ္ရက္လုပ္ထားေသာ ေႏွာင္ၾကိဳးအခ်ိဳ႕မွာ
နင့္အတြက္..ငါ့ရဲ႕ ၀ွက္ဖဲေလးတစ္ခ်ပ္ရွိတယ္
၀န္ရိုးစြန္းတစ္ဖက္ၿခမ္းစီမွာ
ခရမ္းၿပာအိပ္မက္တို႔ သယ္ပိုးလို႔
ငါတို႔...ခရီးႏွင္ေနၾကဆဲ...ခ်စ္သူ
ေဟာ....ေဆာင္းႏွင္းသံေတြၾကားရၿပီတဲ့
ကိုယ့္ကံၾကမၼာကိုပဲ ေလာင္းေၾကးထပ္လုိက္တယ္
နင္..ဘယ္ဖက္ကေနမလဲကြယ္
ရွင္းသန္႔ေသာ ရုပ္ပံုအၾကည္လႊာအားလံုး
ၿဖတ္သန္းစီးဆင္းလို႔
ငါ့ရင္ခြင္မွာ...စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြရွိတယ္
စကၠဴေလွကေလးေတြေခါက္
ဖဲၾကိဳး၀ါကေလးေတြဆင္ၿမန္းရင္း
ယုဇနပင္ေတြၾကား
စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြၾကား
ခ်စ္သူတို႔ ထိုင္ေသာ ခံုတန္းလ်ားမ်ား
အရာရာမွာ...ေန၀င္ခ်ိန္က ေစာလြန္းေနတယ္
ရင္ခြင္တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လို႔
ဟိုးေကာင္းကင္ပြဲေတာ္ေတြဆီ
ပ်ံသန္းခ်င္တယ္
ရာစုႏွစ္တစ္ခုစာ
ငါဟာ...အခ်စ္သူရဲေကာင္းလည္းၿဖစ္ရဲ႕
ေလာကမာယာကိုေတာ့ နားမလည္ခဲ့ဘူး
ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ခဏ
အဲဒီ...လာမယ့္ ညေနခင္းေတြမွာ
ေန၀င္ခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ေလး
ရပ္တန္႔..ဆည္းဆာေရာင္...လႈိုင္းခတ္ေတြၾကား
ငါ့ထိပ္ထား
အို...............
........
အဲဒီတစ္ေန႔
မႈန္မႈိုင္းေ၀သီေနပံုမ်ားေၿပာပါတယ္
လြမ္းေနခြင့္
ေအာက္တိုဘာ ၄ ရက္ေန႔
